Ամառային ճամբարի ընթացքում մասնակցում եմ հետաքրքրաշարժ մի նածագծի,որը համակարգում է Անի Բարսեղյանը, բոլոր հետաքրքրվողների համար հղումը կթողնեմ այստեղ՝ «Գրական ակումբ»
Իրականում բոլոր պատմություններ էլ հետաքրքիր ու գրավիչ են,այսօր ընտրել եմ Վիլյամ Սարոյանի դաշնամուրը, ինչու եմ ընտրել այս ստեղծագործությունը, դաշնամուրն ինձ համար միշտ գեղեցկության սիմվոլն է եղել, քանի որ այն շատ է սիրում տատիկս, ով այն մարդկանցից է, ում այս աշխարհում ամենաշատն եմ կարևորում։ Նա միշտ սիրել է այդ գեղեցիկ աշխարհը, միշտ ուզում էր,որ ես էլ դաշնամուրի դասերի հաճախեի, բայց քանի որ ես այն առաջ այդքան էլ չէի կարևորում, հիմա էլ ժամանակս չի ներում, ես հուսով եմ, որ տարիներ հետո աղջիկս կհաճախի դաշնամուրի այսպիսի ոգևորությամբ կնվագի ինչպես Բենն էր նվագում՝ Վիլյամ Սարոյանի աշխատանքում․․․ Բոլորս էլ մտածում ենք,որ երջանկությունը փոխի մեջ չէ, սակայն այն շատ կարևոր նշանակություն ունի, եթե Բենն էլ ունենար այդ դաշնամուրի գումարը, ապա գուցե նա ևս իրեն երջանիկ կզգար․․․․
2․Կորսված օրերը: Դինո Բուցատի
Երկրորդ պատմվածքը,որ ընտրել եմ սա է՝ Կորսված օրերը: Դինո Բուցատի։ Այն ինձ առաջին հայացքից դուր եկավ իր վերնագրի համար։ Սկսեցի կարդալ, այստեղ Դինո Բուցատին ներկայացրել է մի մարդու,ով ուներ ամեն ինչ,սակայն <<տանը չէր>> և չի կարողացել ճիշտ օգտվել դրանցից և դրանք հեռացել են իրենից, դրանք կորսված օրերն էին,այն օրերը,որոնք պետք էր գնահատել,որոնք ուղղակի ապրել էր պետք․․․ Նա հասկացել էր այդ ամենը միայն դրանք կորցնելուց հետո․․
Իրականում ըստ իս այս կյանքում ամեն ինչից պետք է դասեր քաղել,ամեն մի լսածդ նորությունից,ամեն կարդացածդ գրքից կամ փոքրիկ քառատողից պետք է ինչ-որ բան հասկանալ,ինչ-որ բան քաղել դրանից, վերցնել այն լավը,որը այնտեղ ներկայացված էր,ինձ համար պատվածքը կարճ էր,բայց բովանդակալից, պատվածքի հերոսը կորցրել էր իր լավագույն օրերը, ցանկանում էր դրանցից գոնե մեկը վերադարձնել,գոնե մեկը ապրել,սակայն նրան բաժին հասավ միայն ձեռքի շարժումով հաջողությունը․․․
Պետք է գնահատել կյանքի յուրաքանչյուր օր, յուրաքանչյուր պահ և յուրաքանչյուր մարդու,որովհետև ամեն ինչ այս կյանքում տրվում է ժամանակավոր,նույնիսկ կյանքը,բոլորիս համար ժամանակավոր է․․․․
Մյուս օրերի համար որոշել եմ կարդալ Գարսիա Մարկեսի <<Երկնագույն շան աչքերը> պատմվածքը,որը միշտ ցանկացել եմ կարդալ,բայց ժամանակս չի ներել,կարծում եմ հիմա ճիշտ ժամանակն է, և Գոհար Նավասարդյանի <<Ինձ պիոններ չնիվիրես>> գիրքը։ Արդյուքներով կկիսվեմ․․․
Դիանա Բարսեղյանի բլոգը 